39 - باب مَا
جَاءَ فِي
الرِّبَا فِي
الدَّيْنِ
39. Borç Ve Faiz
حَدَّثَنِي
يَحْيَى عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ أبِي
الزِّنَادِ،
عَنْ بُسْرِ
بْنِ
سَعِيدٍ، عَنْ
عُبَيْدٍ
أبِي صَالِحٍ
مَوْلَى
السَّفَّاحِ،
أَنَّهُ
قَالَ :
بِعْتُ
بَزًّا لِي مِنْ
أَهْلِ دَارِ
نَخْلَةَ
إِلَى أَجَلٍ،
ثُمَّ
أَرَدْتُ
الْخُرُوجَ
إِلَى الْكُوفَةِ،
فَعَرَضُوا
عَلَيَّ أَنْ
أَضَعَ عَنْهُمْ
بَعْضَ
الثَّمَنِ
وَيَنْقُدُونِي،
فَسَأَلْتُ
عَنْ ذَلِكَ
زَيْدَ بْنَ
ثَابِتٍ
فَقَالَ : لاَ
آمُرُكَ أَنْ
تَأْكُلَ
هَذَا وَلاَ
تُوكِلَهُ(
Seffah'ın azatlı
kölesi Ebu Salih şöyle anlatıyor: Dar-i Nahle ahalisine veresiye bir kumaş
sattım. Sonra oradan çıkıp Küfe'ye gitmek istediğimde bana paranın bir kısmım düşürmemi
ve bu indirimden sonra geri kalanı da ödeme zamanı gelmeden Önce ödemeyi teklif
ettiler. Bunu Zeyd b. Sabit (r.a.)'e sordum. O da:
«— Bu parayı
yemene ve başkalarına yedirmene hükmede-mem» dedi.